دانلود تحقیق با موضوع زندگي نامه و آثار شيخ فضل بن الحسن طبرسي،
در قالب word و در 14 صفحه، قابل ویرایش.
در قالب word و در 14 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
علاّمه
بزرگوار امين الاسلام، ابوعلي فضل بن حسن طَبْرِسي از جمله انديشمندان
نادري است كه هر چند در دانشهاي رايج عصر خويش خبره بود، منزلت او در
تفسير، تمام ابعاد و جوانب علمي‌اش را تحت شعاع قرار داده، وي را به مثابة
مفسّري سترگ در دنياي دانش و معرف معرفي كرد. در اين نوشتار برآنيم كه به
گوشه‌هايي از زندگي هفتاد و نه (يا هشتاد) سالة اين مفسّر قرآن و پيشواي
مفسران بپردازيم.
ولادت
او به سال 468 (يا 469
ق.)[1] ديده به جهان گشود و حسن بن فضل طبرسي پدر آن عزيز، او را «فضل»
ناميد.[2] اصل و منشأ «فضل بن حسن» طبرسي «تفرش» بوده و به همين سبب به
«طَبْرسي» معروف و مشهور گشته است؛[3] هر چند دليلي بر ولادت يا اقامت او
در آن ديار علم خيز در دست نيست. در مقابل، گروهي از شرح حال نويسان، طبرسي
را اهل طبرستان (مازندران امروز) دانسته‌اند،[4] ليكن وجود دلايلي روشن بر
يكي بودن طبرس و تفرش آن ادعاها را مخدوش مي‌سازد؛[5] كه مي‌توان به برخي
از آنها اشاره كرد:
بيهقي (معروف به ابن فندق) كه از معاصران طبرسي
است[6] در بيان شرح حال او مي‌گويد «طبرس منزلي است ميان قاشان (كاشان) و
اصفهان. اصل ايشان از آن بقعت بوده است».[7] همچنين يعقوبي[8] و علامه
مجلسي،[9]طبرسي را معرّب تفرشي و منسوب به تفرش از توابع قم مي‌دانسته‌اند.
اين ناحيه نخست از توابع قم بوده و امروزه از شهرهاي استان مركزي به
شمار مي‌رود. اين شهر به دليل نزديكي‌اش به قم، در آغاز ورود اسلام، مذهب
تشيع را پذيرفت.[10]
تحصيل
فضل بن حسن دوران كودكي
و تحصيل خود را در جوار بارگاه ملكوتي امام هشتم ـ عليه السّلام ـ گذراند و
پس از چند سال حضور در مكتب، و فراگيري خواندن و نوشتن و يادگيري قرائت
قرآن، خود را به منظور تحصيل علوم اسلامي و شركت در جلسه درس بزرگان دين
آماده ساخت. او در فراگيري علومي چون ادبيات عرب، قرائت، تفسير، حديث، فقه،
اصول و كلام فوق‌العاده تلاش كرد، بدان حد كه در هر يك از آن رشته‌ها
صاحبنظر گرديد. با وجودي كه در مدارس آن عصر، علومي چون حساب، جبر و مقابله
رايج نبود و كسي براي فراگيري آن رغبت نمي‌ورزيد، او به سوي آن علوم شتافت
و از صاحبنظران آن فن به شمار مي‌آمد …
بزرگوار امين الاسلام، ابوعلي فضل بن حسن طَبْرِسي از جمله انديشمندان
نادري است كه هر چند در دانشهاي رايج عصر خويش خبره بود، منزلت او در
تفسير، تمام ابعاد و جوانب علمي‌اش را تحت شعاع قرار داده، وي را به مثابة
مفسّري سترگ در دنياي دانش و معرف معرفي كرد. در اين نوشتار برآنيم كه به
گوشه‌هايي از زندگي هفتاد و نه (يا هشتاد) سالة اين مفسّر قرآن و پيشواي
مفسران بپردازيم.
ولادت
او به سال 468 (يا 469
ق.)[1] ديده به جهان گشود و حسن بن فضل طبرسي پدر آن عزيز، او را «فضل»
ناميد.[2] اصل و منشأ «فضل بن حسن» طبرسي «تفرش» بوده و به همين سبب به
«طَبْرسي» معروف و مشهور گشته است؛[3] هر چند دليلي بر ولادت يا اقامت او
در آن ديار علم خيز در دست نيست. در مقابل، گروهي از شرح حال نويسان، طبرسي
را اهل طبرستان (مازندران امروز) دانسته‌اند،[4] ليكن وجود دلايلي روشن بر
يكي بودن طبرس و تفرش آن ادعاها را مخدوش مي‌سازد؛[5] كه مي‌توان به برخي
از آنها اشاره كرد:
بيهقي (معروف به ابن فندق) كه از معاصران طبرسي
است[6] در بيان شرح حال او مي‌گويد «طبرس منزلي است ميان قاشان (كاشان) و
اصفهان. اصل ايشان از آن بقعت بوده است».[7] همچنين يعقوبي[8] و علامه
مجلسي،[9]طبرسي را معرّب تفرشي و منسوب به تفرش از توابع قم مي‌دانسته‌اند.
اين ناحيه نخست از توابع قم بوده و امروزه از شهرهاي استان مركزي به
شمار مي‌رود. اين شهر به دليل نزديكي‌اش به قم، در آغاز ورود اسلام، مذهب
تشيع را پذيرفت.[10]
تحصيل
فضل بن حسن دوران كودكي
و تحصيل خود را در جوار بارگاه ملكوتي امام هشتم ـ عليه السّلام ـ گذراند و
پس از چند سال حضور در مكتب، و فراگيري خواندن و نوشتن و يادگيري قرائت
قرآن، خود را به منظور تحصيل علوم اسلامي و شركت در جلسه درس بزرگان دين
آماده ساخت. او در فراگيري علومي چون ادبيات عرب، قرائت، تفسير، حديث، فقه،
اصول و كلام فوق‌العاده تلاش كرد، بدان حد كه در هر يك از آن رشته‌ها
صاحبنظر گرديد. با وجودي كه در مدارس آن عصر، علومي چون حساب، جبر و مقابله
رايج نبود و كسي براي فراگيري آن رغبت نمي‌ورزيد، او به سوي آن علوم شتافت
و از صاحبنظران آن فن به شمار مي‌آمد …
